Ervaringen

Gedurende mijn opleiding heb ik de kans gekregen om stage te lopen binnen verschillende organisaties en op verschillende afdeling. Ik heb stage gelopen in het Franciscus Gasthuis, op de afdeling GE/Long Chirurgie, hier was ik verantwoordelijk voor pre- en postoperatieve zorg. Ik begeleidde de patiënten en verstrekte informatie voor de operatie. Na de ingreep ondersteunde ik patiënten met hun herstelproces. Naast het controleren van de vitale functies, was ik er ook voor emotionele steun. Ik merkte aan mezelf dat ik niet de verpleegtechnische handelingen het leukst vond, maar het patiënt contact. 

Op de PG afdeling van het Pieter van Foreest lag de nadruk op de langdurige zorg van ouderen in hun laatste levensfase. Ik ondersteunde de cliënten bij het wassen, aankleden, eten. Daarnaast vond ik het leuk om hun verhalen te horen van vroeger. Ik leerde hoe zij geconfronteerd werden met het ouder worden en alle lichamelijke veranderingen. Zo als een cliënt van mij zei: Iedereen wilt oud worden en niemand wilt oud zijn. Ik leerde hoe ik empathisch moest omgaan met de uitdagingen waar deze cliënten dagelijks mee werden geconfronteerd.

Door deze stages kwam ik er eigenlijk achter dat ik het patiënt contact het leukste aan het vak vond. Ik vond het wel belangrijk dat ik mezelf zou blijven ontwikkelen in het klinisch redeneren en de somatische zorg. Ik ben toen gaan solliciteren naar een stage voor 3.2. 

Ik ben toen terecht gekomen op de Psychiatrische Somatische Unit van Antes Kliniek Poortmolen. Dit was geheel een nieuwe uitdaging. Hier kwam ik te maken met patiënten die verplichte zorg moesten ontvangen, omdat ze een zorgmachtiging hebben. Hier werkte ik met patiënten die zowel psychiatrische als lichamelijke problemen hadden, wat een complexe zorgbenadering vereiste. Ik vond dit een uitdaging en heb hier veel kunnen leren.

 

Mijn visie 

Lang leven leren als verpleegkundige betekent voor mij een voortdurende ontwikkeling gedurende mijn hele loopbaan, waarbij ik voortdurend zoek naar manieren om de beste zorg aan mijn patiënten te bieden. Deze ontwikkeling omvat verschillende aspecten, waaronder de omgang met collega's, het respectvol behandelen van patiënten en het leveren van zorg die nauw aansluit bij de behoeften van de patiënt.

In mijn visie op verpleegkundig leiderschap omarm ik het idee van een leven lang leren volledig. Ik ben ervan overtuigd dat ons vermogen om te groeien en uit te blinken als verpleegkundigen niet alleen afhangt van formele trainingen, scholingen en workshops, maar ook van directe interactie met onze patiënten en nauwe samenwerking met collega's. Deze inclusieve aanpak van leren vormt de kern van onze professionele ontwikkeling en draagt bij aan de voortdurende verbetering van de zorg die we bieden.

Mijn visie begint bij het erkennen van het feit dat verpleegkunde een dynamisch en ontwikkelend vakgebied is. Nieuwe ontdekkingen, technologieën en interventies komen voortdurend naar voren, en het is onze verantwoordelijkheid als HBO-verpleegkundigen om bij te blijven en ons aan te passen aan deze veranderingen. 

Daarnaast geloof ik sterk in de kracht van samenwerking binnen het verpleegkundig team als een middel tot leren. Door onze ervaringen, kennis en perspectieven te delen met collega's, kunnen we van elkaar leren en elkaar ondersteunen in onze professionele groei. Verpleegkundig leiderschap speelt hierbij een cruciale rol door een omgeving van continu leren en verbetering te bevorderen, waarin feedback wordt gewaardeerd en waarin ruimte is voor reflectie en groei. Uit onderzoek is gebleken dat verpleegkundige leiderschap een rol kan spelen in het verbeteren van presentatie vaardigheden (The Effect Of Nursing Leadership On Hospital Nurses’. . . : JONA: The Journal Of Nursing Administration, z.d.) 

Om de juiste zorg te bieden is het ook belangrijk om kennis te hebben over protocollen en richtlijnen. Ik wil mijn kennis blijven verbreden door mij te verdiepen in de literatuur en ook het bijwonen van scholingen/trainingen. Dit sluit aan bij de beroepscode 1.4 Als verpleegkundige/verzorgende houd ik mijn kennis en vaardigheden voor het op verantwoorde en adequate wijze uitoefenen van het beroep op peil (Verpleegkundigen & Verzorgenden Nederland (V&VN) et al., z.d.).

Door de ervaringen die ik in de praktijk heb opgedaan, ben ik tot de conclusie gekomen dat ik het patiënt contact het leukst vind aan het vak. Ik heb me gedurende opleiding kunnen ontplooien en ben mezelf ook beter leren kennen. Als verpleegkundigen dragen wij een grote verantwoordelijkheid, omdat onze patiënten ons vertrouwen in hun meest kwetsbare momenten. Daarom is het onze taak om hen te ondersteunen en te helpen vertrouwen in zichzelf te behouden, terwijl we hen de best mogelijke zorg bieden. Mijn interesse ligt voor nu in de verslavingszorg. In de verslavingszorg, waar patiënten vaak te maken hebben met complexe psychiatrische aandoeningen, is het leggen van contact en het bespreken van knelpunten een uitdagende taak. Deze uitdaging vereist een diepgaand begrip van de specifieke behoeften en kwetsbaarheden van individuele patiënten. Het gaat niet alleen om het overbrengen van informatie, maar ook om het opbouwen van een vertrouwensband en het bieden van ondersteuning op maat. Als verpleegkundige ben je niet alleen iemands stem, maar ook hun luisterend oor, hun troost in moeilijke tijden en hun gids op het pad naar genezing. Kan je nog meer betekenis hebben in iemand zijn behandeling?

 

Actuele ontwikkeling 

Nederland is aan het vergrijzen: In Nederland maken meer dan een half miljoen mensen gebruik van wijkverpleging. De vraag naar wijkverpleging blijft groeien, mede door de vergrijzing en het streven om ouderen zo lang mogelijk thuis te laten wonen (Wijkverpleging, z.d.). De overheid hoopt in de toekomst het programma Wonen, Ondersteuning en Zorg voor Ouderen (WOZO) in te kunnen zetten. Met een focus op zelfredzaamheid worden ouderen aangemoedigd om zoveel mogelijk zelf te blijven doen, terwijl hoogwaardige zorg en ondersteuning aan huis worden geboden, ondersteund door digitale innovaties. Het WOZO-programma streeft naar het benutten van digitale zorgverlening en technologische innovaties waar mogelijk. Hierbij wordt zorg digitaal geleverd als dat haalbaar is. Dit kan variëren van beeldbellen met de wijkverpleegkundige tot het gebruik van robots die herinneringen aan medicatie verstrekken, en sensoren die verpleegkundigen waarschuwen bij een val. Door innovatie te omarmen, kan de kwaliteit van zorg verbeteren en tegelijkertijd zorgverleners ontlasten (Ministerie van Algemene Zaken, 2023).

 

Persoonlijke visie in relatie tot de actuele ontwikkelingen

Zoals ik eerder al aangaf, vind ik het contact met mijn patiënten ontzettend belangrijk. Het geeft me de kans om echt te begrijpen hoe ze zich voelen. Als ik ze persoonlijk ontmoet, kan ik hun lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen zien, wat veel inzicht geeft in hun welzijn. Het is lastiger om deze nuances te vangen bij digitale communicatie, omdat het persoonlijke aspect van een face-to-face gesprek ontbreekt.

Uit een case study blijkt dat meerder verpleegkundige hier hetzelfde over denken. In het onderzoek geven verpleegkundige aan dat ze het verlies van subjectieve waarden als inleven, beleving en aanvoelen als een risico ervaren, omdat deze onderdelen van het werk nodig zijn om kwalitatief de meest optimale zorg te kunnen leveren (Winters, 2020). Ik denk dat het een interessant onderwerp zou zijn om meer onderzoek naar te doen, want hoe kunnen we er voor zorgen dat digitale communicatie soepel verloopt? Door samen te werken en meer te leren over digitale technologieën, kunnen we de zorg voor patiënten verbeteren en beter coördineren. Ik wil graag meer leren over digitalisering, omdat dit de toekomst is. Zo kan ik een actieve rol spelen in het verbeteren van de zorg en het welzijn van patiënten.